Mineur in Rosmalen

De zon staat al hoog aan de hemel als ARC JO19-1 neerstrijkt in het Brabantse Rosmalen voor de altijd lastige pot tegen de plaatselijke OJC. ARC start in dezelfde basisopstelling als tegen Alphense Boys, niet helemaal onverwacht gezien de klinkende 1-2 overwinning in dé derby van de rijnstreek. De lentezon schijnt uitbundig op het kunstgras en er lijkt in het eerste kwartier ook weinig aan de hand. Beide teams zoeken naar de opening zonder echt gevaarlijk te worden. ARC lijkt vertrouwen te hebben ‘getankt’ in het voorbije weekend en verschijnt meer en meer op de helft van de tegenstander.

Maar dan verschijnen er donkere wolken aan de horizon. ARC brengt tegen het inzakkende Rosmalen teveel spelers voor de bal en bij balverlies moet het constateren dat de aanvallers en middenvelders in de omschakeling sneller en behendiger opereren dan wij. Een dodelijke cocktail van te weinig scherpte in de duels en teveel mensen voor de bal leidt onvermijdelijk tot problemen. De 1-0 en de 2-0 vallen tussen de 20^ste en 25^ste minuut. Identieke goals, handige steekpasses op de snelle spitsen die we niet tijdig kunnen onderscheppen. Na de 2-0 zakt Rosmalen zover in dat je je nauwelijks kunt voorstellen dat hier een jeugdploeg speelt. Maar de strategie werkt feilloos. Het gebrek aan scherpte bij ARC is over de hele ploeg, want ook onze aanvallers winnen hun duels nauwelijks en vinden weinig ruimte om hun creativiteit te tonen. Na een half uur valt feitelijk al de beslissing als de spits van het counterende OJC behendig de ARC linies inclusief onze keeper Boas passeert en de bal in een vrij doel kan schuiven: 3-0. De meegereisde Alphense supporters sjokken al mismoedig naar de kantine als plotsklaps Tren Drexhage een strakke voorzet van Coen de Groot met rechts controleert en met zijn linker (chocolade)been de bal van dichtbij hard in de kruising jakkert. Fijne goal. Prompt fluit de scheidsrechter voor de rust en met een mix van lichte schaamte en een beetje hoop gaat ARC 19-1 aan de thee. Ruststand 3-1.

De tweede helft begint ARC een heel stuk beter. Het cliché “we kwamen goed uit de kleedkamer” kan van stal. Nu worden spitsen Coen, Tren en Steven wel bereikt en komen er kansen. OJC besluit feitelijk om een hele helft niet meer te voetballen en te hopen dat het bombardement wordt overleefd. De bus wordt in het eigen strafschopgebied geparkeerd en harde overtredingen niet geschuwd. Inmiddels is de weer fitte Luca Janszen in het veld gekomen voor Nizar Ahali. ARC speelt nu praktisch met vier spitsen en Luca Janszen laat zich gelden met een enorme pegel op de lat. Kansen komen en gaan. Een enkele speler van OJC verliest zich in grof spel. De nummer 3 van Rosmalen kegelt Max van der Veer in korte tijd twee keer op dezelfde manier onderuit en ziet met 2 keer geel de rode kaart. ARC coach Dennis Tijssen pakt direct door en brengt Tjerk Ligtvoet voor Cas Defilé, waarmee ARC in een soort 3-3-4 opstelling op zoek gaat naar de Anschluss-treffer. Om een lang verhaal kort te maken: die komt niet. Klassiek geval van 11 tegen 10 levert zelden iets op. Het zit ook niet mee, de paal staat nog een keer in de weg, en we missen de rust om de aanval via de zijkanten goed te bedienen. De scheidsrechter heeft ook enig aandeel in de matige vertoning: hij moet een strafschop geven, waarbij hij in het laatste kwartier kan kiezen uit minimaal drie met de hand of arm beroerde ballen door OJC. Hij wuift alle protesten weg. Maar de nederlaag wijten aan de scheidsrechter zou teveel van het goede zijn. ARC speelde een matige eerste helft en het counterende OJC maakte daar goed gebruik van. Door deze wedstrijd is nu elke volgende wedstrijd van ARC JO19-1 een finale geworden. Elke punt telt om nacompetitie te ontlopen. Komt dat zien!

 Door: Tjerk Ligtvoet