Merkwaardige wedstrijd ARC 1

Het was maar goed dat het kunstgrasveld van Vitesse Delft niet voorzien is van een elektronisch scorebord.
De cijfers daarop zouden mogelijk verwarring hebben opgeroepen. Een achterstand voor ARC en drie tegendoelpunten, het zou een vreemd gezicht geweest zijn.
Toch waren deze feiten wel degelijk de realiteit. Uiteindelijk maakte het niets uit, want de equipe van Mark Evers
schoot er in vijfennegentig minuten voetballen een meer binnen. Geen scorebord derhalve waarop de tussenstanden en de einduitslag te zien waren, maar de goed leidende arbiter Van Waveren tikte op het wel aanwezige elektronische wedstrijdformulier een eindstand van 3-4 in. Weer drie punten erbij dus voor ARC dat nu de ranglijst is gelijkgetrokken zes punten los is van de achtervolgers.

ARC begon niet echt overtuigend in Delft. Vitesse zelf ook niet, maar stond na een kwartier wel opeens met 1-0 voor.
Verdediger Koen Lahnstein was de man die een aardige aanval doeltreffend afrondde. Dit had de ploeg kennelijk nodig,
want vanaf dat moment gingen de bezoekers alleraardigst voetballen. Diverse fraaie aanvallen golfden op het doel van
Justin van Look af en vijf minuten verder leidde dat al tot de gelijkmaker. Stefan den Horder kopte uit een vrije trap
van Jop Knoester feilloos raak. De thuisclub werd opeens aan alle kanten voorbij gelopen en kwam diverse keren goed weg.
Een kopbal van Den Horder op aangeven van Daan van Leeuwen werd door de doelman uitstekend verwerkt en alweer Den Horder en Van Leeuwen lieten reuzemogelijkheden onbenut. Dat deed Stefan niet in minuut zesendertig. De wijze waarop hij de bal uit een indraaiende voorzet van Knoester binnenkopte was van een zeldzame schoonheid. Veel mooiere doelpunten dan deze 1-2 zullen er dit seizoen in het amateurvoetbal niet vallen.

Merkwaardig genoeg zette de visite de goede lijn na de pauze niet door. Het eerste kwartier was overduidelijk voor de gastheren. Dat veranderde echter compleet toen Mark Evers na een kwartier Neal Arnoldus liet invallen voor Matthijs de Oude. Arnoldus, eigenlijk een verdediger toch, ging als linkerspits aan de slag. En hoe! In zijn eerste actie schudde hij een man of zes van zich af en bood Den Horder de kans om simpel binnen te tikken. Alle ARC-fans juichten al, maar Den Horder liet deze grandioze kans onbenut. Even later zag dezelfde speler, ongelooflijk hard werkend, een doelpunt wegens buitenspel geannuleerd worden.

Hij kreeg zijn doelpunt in minuut zevenenzestig toch. Een hakballetje van Daan van Leeuwen, een passje van Neal Arnoldus
en de spits kon de bal van dichtbij binnenlopen: 1-3. Toen het tien minuten later ook nog eens 4-1 werd was het wel gedaan
met de opponent. Nu deed Arnoldus het zelf maar een keer, uit een moeilijke hoek liet hij de arme keeper volstrekt kansloos.
Enkele Vitesse-spelers lagen door onder meer de snelheid van Huib Oversloot, Neal Arnoldus en Stefan den Horder al aan de
zuurstoftank en een veel grotere score lag in het verschiet. Dat gebeurde ook, maar dan geheel onverwacht aan de andere kant.

Nadat Huib Oversloot naar de kant was gehaald om een collega speelminuten te laten maken was de zo hechte defensie opeens ontregeld. Met nog drie minuten op de klok werd het zomaar 2-4 door Rene de Graaff en honderdtwintig tellen verder na een snel genomen vrije trap door de lastige invaller Jevon Blyd ook nog eens 3-4. Hierbij bleef het echter.

Wat een merkwaardige wedstrijd was dit zeg, maar wel weer drie punten erbij. En dik verdiend toch ook wel.