Rond de klok van 18:30 uur verzamelden zich op de parkeerplaats van ARC 11 hyper enthousiaste meiden met een van hun ouders of opa en natuurlijk de trainers Peter Knopperts en Kevin Vink. De meiden hadden er zin, maar vonden het ook erg spannend. Eenmaal compleet reisden ze af naar Rotterdam.
Daar aangekomen kregen ze wat leesvoer en de toegangskaarten. Voor de ouders en opa’s waren ook kaarten geregeld. Zij konden gelijk aan de warme koffie, met een graad of 10 buiten was het immers niet zo warm. Het bleek meteen het laatste warme bakje koffie. Volgens een aantal ouders smaakte de koffie naar...... nou ja, niet lekker in ieder geval ;)
De meiden en trainers mochten zich melden bij ingang D. Aldaar moesten zij zich melden bij Petra, de begeleidster van Sparta. Na de tassencontrole, jawel ook de meiden moesten eraan geloven, mochten ze meelopen naar de kleedkamer. Aldaar liepen de spanningen nog meer op. Kakelende dames, rondvliegende kleding en Petra die de boel rustig probeerde te houden. Oordoppen waren geen overbodige luxe. Aan de overkant 11 jongens die ook mochten oplopen. Daar heerste serene rust. Het contrast kon niet groter zijn.
Daarna begon de passessie. Het leek wel de Primark op een drukke zaterdag. “Peter, dit broekje is te klein”. “Kevin, hebben ze geen groter shirt? Dit shirt staat me echt niet, het zit veel te strak”. En alles op volume 100. Daarna kwam de tandenborstel uit de tas. “Kevin: Lindy, ga je je tanden poetsen? Nee Kevin, dat is voor mijn haar...... Voor je haar? Willemijn: Kevin laat maar, meiden dingen......” Daarbij een wuivend handje van “je snapt er niks van”. Je kan je de vertwijfelde blik van Kevin ongeveer voorstellen. Als trainer van een meidenelftal leer je elke week weer iets nieuws!
Daarna volgde een fotosessie in Sparta tenue. Alleen en als team. Hierna mochten Peter en Kevin zich bij de ouders voegen. De meiden kregen instructies en werden naar de spelerstunnel gebracht. Voor de meiden zat er een heus protocol aan vast. Je mocht bijvoorbeeld alleen tegen de spelers praten als ze iets tegen jou zeiden.
Om 20:45 uur was dan eindelijk het grote moment. Aan de hand van de spelers van Volendam mochten de meiden het veld op. Het stadion was goed gevuld. Met de wetenschap dat ze ook op TV kwamen en thuis veel mensen de wedstrijd gingen bekijken gierde de adrenaline door de lichamen. En daar kwamen ze het veld op. Wat was het gaaf! Dat felle licht, het grote veld, die spelers, al het publiek, de camera’s en de trotse ouders en opa’s op de tribune. Het was een onvergetelijk moment voor ze. De achterblijvers kregen de kinderen goed in beeld te zien op TV. Na het handenschudden van de spelers mochten de meiden hand in hand naar de kant. Tegelijkertijd galmde het welbekende lied S. P. A. R. T. A. door het stadion. Tijd om om te kleden.
De meiden kregen een tas met goodies van Sparta en konden daarna de wedstrijd gaan bekijken. Op de tribune werden in de groepsapp van de meiden al gelijk filmpjes gedeeld van hun TV optreden. De wedstrijd was niet heel spannend. 1-0 voor Sparta werd het en Sparta is dus door naar de volgende ronde. De eerste helft was Sparta beter en de tweede helft Volendam. Tijdens de wedstrijd werden de meiden nog getrakteerd op broodjes worst en kroket door de vader van Liv. Die gingen er wel in.
Sparta kijken in het Kasteel met een handvol ouders die fanatiek Ajax supporter zijn is overigens ook wel een dingetje. Je ziet toch rare blikken in het vak als men opspringt bij een kans voor Volendam.... Voor de vorm hebben de ouders ook nog de vader van Isa, Ajax supporter, op de foto gezet met de mascotte van Sparta. Die foto gaat vast ooit nog tegen hem gebruikt worden. We zijn heelhuids huiswaard gekeerd, dus het is goed gekomen.
Tegen 23:15 uur waren de meiden weer thuis. Het was een lange, maar vooral hele gave avond!
