Bij deze dus, Vorige week werd er in de media menig artikel geschreven over ‘de man in het zwart’ zoals hij vooral vroeger genoemd werd. Strekking van veel van die artikelen waren dat we veel te weinig scheidsrechters hebben en dat zorgt bij de voetbalverenigingen in den lande voor de nodige problematiek.
Uit mijn actieve voetbalperiode, die zich in mijn seniorentijd afspeelde in de kelder van het amateurvoetbal, kregen we bij de overige senioren vrijwel altijd een bondsscheidsrechter aangesteld door de LVB (Leidse Voetbal Bond). Die mannen waren echte hobbyisten die het vooral voor hun plezier deden. Uit de overlevering is er het verhaal van een scheidsrechter van een ARC-team die ruim een kwartier te vroeg affloot en als reden gaf dat hij geen licht op zijn fiets had. Beide teams hadden daar toen vrede mee Mooie tijden. Zeker wat betreft de voetbalhumor, de tolerantie bij spelers, maar ook vanwege het grote arbiterskorps.
Er zijn mijns inziens meerder redenen voor het tekort aan scheidsrechters. Ten eerste is natuurlijk het aantal voetbalteams enorm gestegen en de toename van het aantal scheidsrechters is niet evenredig. Ook worden er steeds meer competities in het leven geroepen door de KNVB en de KNVB is niet in staat om voor al die competities scheidsrechters aan te stellen. Mooi voorbeeld hiervan is de O23 competitie waarin ook ARC uitkomt. ARC is in divisie 3 ingedeeld. Er zijn professionele trainers aangetrokken om de talentvolle jeugd goed te coachen en begeleiden, maar vanuit de KNVB komt daarvoor geen arbiter. Dat moet dus door verenigingsscheidsrechters ingevuld worden en dat is bij elke club, zo ook bij ARC, heel lastig.
Een andere reden voor het tekort is het afhaken van veel scheidsrechters omdat het plezier in het fluiten ze vergaan is. Een scheidsrechter hoort een autoriteit te zijn. Hij moet bij de wedstrijd ‘leidend’ zijn. Helaas is hij ook vaak ‘lijdend’ omdat bij vrijwel elk fluitsignaal spelers, ouders en publiek menen dat de beslissing van de scheidsrechter niet correct is en die mening verbaal richting de scheidsrechter uiten. De zelfreflectie van voetballers is helaas in deze tijd veel minder geworden en de man of vrouw die ook voor zijn of haar plezier komt fluiten verdwijnt dan als sneeuw voor de zon. Natuurlijk maken ook scheidsrechters fouten. Maar dat doen voetballers ook. En het mooie is dat ze dat allemaal niet expres doen. Voetballers en scheidsrechters zijn namelijk allemaal mensen en mensen maken nu eenmaal fouten.
Bij het betaald voetbal is er tegenwoordig de VAR die fouten die scheidsrechters maken kunnen corrigeren en ook die VAR levert natuurlijk weer discussie op. Die VAR heeft het amateurvoetbal niet. Als we bij het begin van een wedstrijd blij zijn dat er een scheidsrechter is en zijn of haar beslissingen respecteren en accepteren dan is de scheidsrechter altijd ‘leidend’ en blijven ze het met plezier doen. Wat zou dat mooi zijn.
Een prachtig voorbeeld van een ‘leidende’ scheidsrechter was afgelopen zaterdag Gijs Stevens, een jonge scheidsrechter uit Budel die de wedstrijd ARC – DHSC perfect leidde. Hij viel niet op en nam de juiste beslissingen. Dat voorbeeld doet hoop ik goed volgen. Dus aan het eind van deze column een tweeledige oproep. Allereerst aan alle voetballers van jong tot oud, supporters en ouders: houd de scheidsrechter in ere. Respecteer zijn beslissingen en bedank hem na de wedstrijd dat hij er voor jullie was en ten tweede aan alle voetballers en andere ARC ers: als je wat voor ARC wil doen en fluiten leuk vindt, het vak (want dat is het) van scheidsrechter wil leren, geef je dan op en volg een cursus. ARC betaalt die cursus. Je bent van harte uitgenodigd daarvoor en de club is er blij mee. Doen!
Klik
hier om je aan te melden.
