-------------------------------------------------------------------------------------
De één acht de ander uitnemender dan zichzelf
Het is voor mij dit jaar erg moeilijk geweest om iets op papier te krijgen dat voldoet aan de hedendaagse manier van communiceren. Hoe moet ik communiceren: Moet dat in regenboogtaal? Genderneutraal? Tegenwoordig moet je met iedereen rekening houden, ook met hen die er niet bij zijn. Begrijpt u mijn dilemma? Hoe moet je mensen L – H – B – T – I aanspreken. Ik weet het echt niet. Ik weet trouwens niet eens onder welke letter ik val. Misschien is er zelfs voor mij geen letter bij. Val ik mooi tussen de wal en het schip. Gelukkig heeft de Nederlandse Spoorwegen mij de juiste richting op gewezen. Er was een vertraging van de trein te melden en de omroepster begon met: Beste Mensen! En toen dacht ik: dat is verkeerd, want de beste mensen zie ik hier aan tafel zitten. In de trein kom je misschien de goede mensen tegen, maar niet de beste, het is immers: goed – beter – best! Hiermee is mijn eerste probleem opgelost en kan ik mijn referaat beginnen met:
Beste mensen,
Voor mij als Cavalerist is het vandaag een heugelijke dag en ik hoop vurig dat dit voor ons allemaal geldt. Een Cavalerist hangt aan tradities. Vandaag is het de tiende keer dat deze lunch voor vrijwilligers wordt gehouden, hetgeen we dus nu een traditie moeten noemen. Mede namens de hier aanwezigen willen wij U, voorzitter van onze vereniging, hartelijk dankzeggen voor de uitnodiging en de geneugten van deze maaltijd.
De historici in ons midden zullen mij er wellicht op wijzen dat het vandaag, 22 december 2017 een historische dag is. Op de dag af is het vandaag 432 jaar geleden (1585) dat de Spanjaarden de Bommelerwaard veroverden. Zoals U weet was de samenwerking met de Spanjaarden toen niet optimaal. Voor onze vereniging met 1602 leden is het van groot belang dat de samenwerking wel optimaal is. Moesten we vorig jaar op 23 december 2016 extra aandacht vragen voor de “kuising” van de kleedlokalen, waar trouwens nog steeds verbeteringen kunnen worden aangebracht, zowel door ARC-ers als bezoekers, thans is er een ander punt dat toch wel enige aandacht verdient. Ik liet het zojuist al even vallen: samenwerking. Bij samenwerking is het van belang dat je met elkaar hetzelfde spoor volgt. Helaas moet ik constateren dat dit niet altijd in onze vereniging het geval is. Enige tijd geleden schreef Nick Bouman een column waarin hij vermelde dat een vrijwilliger van een andere vereniging na jaren van noeste vlijt en ijver vanwege het vele commentaar op hem de pijp aan Maarten gaf, weer iemand gestopt met roken, zult u zeggen: een mooie stap naar een rookvrije vereniging! Triest is het natuurlijk wel als zoiets ook bij ons zou gebeuren. Vandaar dat wij het bestuur willen verblijden met een “slogan”: “De één acht de ander uitnemender dan zichzelf”!
De oplettende toehoorder zal misschien bij zichzelf gedacht hebben: Waarom heeft Hans de vrouw, die onze voorzitter is, niet aangesproken met “mevrouw de voorzitter”, maar is hij plompverloren algemeen aan het praten geslagen. Die oplettende toehoorder heeft een punt. Ik zit ook hier met een groot probleem. Dat komt niet doordat een vrouwe onze vereniging voorzit, maar door de tijd waarin we leven. Hoe moet ik haar aanspreken? Daarbij komt dat door misplaatst feminisme, misplaatste emancipatiedrang bijna alle titels en functies manlijk zijn geworden. Men weet dat wij bij ARC een vrouwelijke voorzitter hebben. Let op de woorden vrouwelijk en voorzitter – voelt u de discrepantie? Hoe spreken we haar aan? De mens Ligtvoet of het mens Ligtvoet. Beide passen niet. Bij de mens Ligtvoet houden we een begrafenisrede terwijl zij hier springlevend aanwezig is. Het mens Ligtvoet heeft een dermate negatieve klank, dat wij zelfs die gedachte niet mogen hebben. Hoe dan wel? Ik ben dus bij mezelf te rade gegaan. Weten we wel welk een geweldige en krachtige vrouwe onze vereniging leidt? Wanneer er zelfs orkanen naar haar worden vernoemd, dan zitten wij gebeiteld bij onze vereniging. Irma trok strak haar spoor. Dan merk je dat zij bij velen bekend is. Er komen eigenlijk alleen maar positieve zaken naar voren. Haar enorme betrokkenheid is edelmoedig. Op overtuigende en gedisciplineerde wijze weet zij vergaderingen en discussies te leiden: dat doet zij wel. Haar rechtvaardigheidsgevoel houdt zij hoog in het vaandel en daar houdt zij zich streng aan. Tel je edelmoedig, streng en wel bij elkaar op, dan kom je op weledelgestreng. In de laatste zinnen heb ik regelmatig het woord haar gebruikt. Wij hebben hier bij ARC als voorzitter een WELEDELGESTRENGE VROUWE en daar mogen we best trots op zijn. Wanneer we de vrouwe van onze koning koningin noemen, dan moeten we onze voorzitter in het vervolg voorzitSter noemen. Om dat voor iedereen duidelijk te maken, is het mij, en ons, een eer u de hierbij behorende versierselen uit te reiken. Draag ze wanneer u de nieuwjaarsreceptie op 6 januari 2018 of een ledenvergaderingen mag leiden. Mocht er iemand zijn, die u niet met de juiste egards tegemoet treedt, dan heb ik hier nog iets waarmee u betrokkenen kunt terugfluiten.
Tot slot wil ik nog even terugkomen op vorig jaar. Er zijn toen 8 “kuisheidsawards” uitgedeeld. Ik heb toen ook gezegd: Joop Timmer zou wellicht ook in aanmerking moeten komen, maar die is reeds door onze koning gehuldigd. De navolgende reactie, 32 bladzijden lang, uit Vlaanderen heeft naast een berisping het volgende (samengevat) opgeleverd:
Het comité ter bevordering van kuisheid en netheid in kleedkamers en kantines van sportinrichtingen heeft met groot ongenoegen moeten constateren dat men zeer willekeurig is omgesprongen met de uitreiking van de awards. In haar opperste wijsheid heeft zij dan ook besloten de dames Van der Louw en Straver als ook de heer Timmer als nog te belonen met de “kuisheid award”.
Rest mij nog een ieder hier aanwezig gezegende Kerstdagen toe te wensen en een geweldig en vooral gezond 2018.
------------------------------------------------------------------------------------
Door: Hans Lefeber
Kijk hier voor de foto's.
