Bij eerste elftallen zijn trainers vaak blij als de KNVB voor wedstrijden zorgt voor een arbitraal trio. Clubgrensrechters zoeken namelijk nogal vaak de grens van het toelaatbare op of gaan daar overheen. Wederom vast omdat ze die clubgekleurde bril op hebben. We hebben het dan natuurlijk vooral over het vlaggen als het geen buitenspel is. Dit alles levert vaak veel hoon op van de supporters van de tegenstanders.
Dat het ook anders kan liet de grensrechter van Wateringse Veld Kranenburg zaterdag zien in de wedstrijd tegen ARC. De zeer ervaren grensjager ( hij vertrouwde het publiek toe dat hij al meer dan 30 jaar als scheidsrechter en als assistent actief was) vlagde strikt eerlijk. Dit tot grote ergernis van de spelers van zijn eigen ploeg. Zij verwachtten in een wedstrijd waarin het ‘niet lekker liep’ op de ‘steun’ van hun eigen grensrechter. Die kwam er niet. Hij camoufleerde het mindere spel van zijn ploeg niet.
Op deze manier toon je dat je een echte clubman bent. Zo hoort het. Michels zei ooit dat voetbal een spel is waarin je kan winnen, gelijkspelen en ook verliezen. Dat laatste hoort erbij en als je verlies verdient dan mag je eigen grensrechter dat niet verdoezelen. Petje af voor deze man. Dat deed zijn team niet. Sterker nog: sommige spelers gaven in ‘woorden’ blijk van hun ongenoegen. Op een gegeven moment liet een speler duidelijk hoorbaar voor de toeschouwers zelfs weten dat zijn eigen vrijwilliger die vlag beter in zijn achterwerk kon steken.
We begrepen na afloop dat dit voor deze vriendelijke, eerlijke man de druppel was. Hij heeft na de wedstrijd zijn vlag aan de wilgen gehangen. Enige juiste beslissing om dat te doen. Respect daarvoor. Misschien dat spelers dan zelf eens goed in de spiegel gaan kijken en zicht krijgen op hun eigen prestaties en waardering gaan krijgen voor hun assistent-scheidsrechter. Wie nu bij deze, overigens hele leuke en gastvrije club die werk maakt van de ontvangst van hun tegenstanders, de vlag gaat hanteren weet ik niet. Misschien vinden ze wel niemand. Dan zal een wisselspeler het moeten doen. Als hij het eerlijk doet mopperen zijn medebegrepen spelers wellicht weer. Maakt hij er een potje van dan vindt de scheidsrechter en de KNVB hier iets van. Ik weet het wel: eerlijkheid duurt het langs!
NB We zijn twee vaste supporters en ondergetekende en we waren van mening dat dit verhaal de publiciteit wel mag halen. Let wel: vooral vanwege het zeer correcte en eerlijke gedrag van de assistent-scheidsrechter. Vandaar dus deze column.
