Ouderparticipatie

De titel van deze column is een ‘term' die uit het onderwijs komt en verband houdt met de inzet van ouders voor de school van hun kinderen. Moeiteloos kun je in plaats van school ‘de club’ maken. En dan blijft er bij mij toch heel veel positiefs hangen. Wat kan onze mooie vereniging trots zijn op al die ouders die wekelijks actief zijn bij onze jeugdelftallen om zaken in goede banen te leiden. Er wordt weleens gezegd dat vrijwilligers de ‘Haarlemmer olie’ zijn voor een club. Zonder hen is het lastig om de verenigingsmotor te laten draaien. Veel ouders zorgen daar bij ons mede voor.

Naast daadwerkelijk actief zijn in de organisatie van een elftal komen veel ouders ook gewoon om naar hun kind te kijken. Dat doen ze zowel bij thuis- als uitwedstrijden. Ouders zijn naast ‘echte supporters’ ook vaak de zo broodnodige chauffeurs en chauffeuses van al die spelers en speelsters. Heel belangrijk en zeker kostendrukkend voor een voetbalclub. In vroeger tijden ging het vervoer vaak via ‘Busjes van Gerrit Vos’ naar verre uitwedstrijden en moest je naar Langeraar, Koudekerk of Hazerswoude om maar eens wat randgemeentes te noemen, dan gingen wij gewoon met de fiets. Misschien goed idee als warming up of kan dat niet meer anno 2019?

En wat is het vaak mooi om te zien en te horen hoe enthousiast er wordt aangemoedigd. Die support doet de spelers en speelsters goed. Succes in het voetbal begint bij plezier en dat komt ‘vanzelf’ wanneer je een leuk team hebt, enthousiaste begeleiding en ouders die je aanmoedigen.

Is het dan allemaal fantastisch? Nee dat zeker niet. Enige weken geleden hoorde ik tot mijn verbijstering dat Edwin Kluivers, sinds dit seizoen de nieuwe HJO met ingang van 1 januari 2019 stopt. Mijn eerste reactie was: waarom? Als antwoord kreeg ik dat een van de oorzaken was dat hij door gedrag van ouders belemmerd werd in zijn werk. Dat vind ik treurig. Van Edwin vind ik het jammer dat hij weggaat. Hij was gedreven en had plannen. Ik wens hem veel succes op een plek waar hij die plannen wel kan waarmaken.

Ik vind het ‘naar’ om te horen dat er ook ouders zijn die elke zaterdag langs de lijn staan en zich constant bemoeien met het spel van hun kind, zijn of haar team, de keuzes van de trainers en de beslissingen van de scheidsrechters. Dat zijn nu juist de zaken waar ze zich niet mee moeten bemoeien. Ze moeten vertrouwen hebben in de keuzes die ARC gemaakt heeft als het gaat om begeleiding van het team van hun kind en het aanstellen van scheidsrechters die het ook puur voor het plezier doen. Dat bemoeien gaat alleen maar ten koste van het spel van hun kind en van de prestaties van het collectief van het team. En natuurlijk van het plezier van zowel spelers als scheidsrechters. De ouders die dit doen zijn de bekende ‘beste’ stuurlui die aan de wal staan. Aan die wal zich moeten ze blijven staan. En sturen? Dat moeten ze alleen doen als ze in hun auto zitten en het team van hun kind naar een uitwedstrijd brengen. Dus ga langs de lijn staan en moedig alleen aan. Echt: het helpt jullie kinderen en de teams!

Veel om ‘vast te houden' dus en ook duidelijk ‘verbeterpunten. Wie de schoen past…! Tot slot hoop ik dat 2019 wat betreft ‘de support en participatie van ouders’ een prachtig jaar wordt. Dan groeit ARC uit tot een nog mooiere vereniging dan het al is. Ik wens iedereen prachtige kerstdagen en een schitterend 2019.

Nick Bouman